Fatal attraction: het bestaat!

“Vroeger vond ik dat nonchalante juist zo aantrekkelijk aan hem, nu haat ik het.”
Het feit dat mensen vallen op hun tegengestelde (opposites attract) berust voor een groot gedeelte op een misverstand. Over het algemeen vallen de meesten pas op iemands verschillen als er genoeg overeenkomstige basis is. Gelukkig maar.
Toch zijn het bepaalde persoonlijkheidsverschillen die iemand soms extra mysterieus en begeerlijk maken. Iemand is vrijer in doen en laten jij, extraverter en grappiger, of juist stiller en diepzinniger.

Niet verwonderlijk, zijn het juist diezelfde verschillen die we eerst zo grappig en aantrekkelijk vonden waarop we later afknappen. Zelfde persoon, zelfde eigenschappen, watskeburt?

Psycholoog D. Felmlee bestudeerde het fenomeen fatale aantrekkingskracht al in 1998 en stuitte op drie veel voorkomende patronen:

Van lollig naar lullig. De meest voorkomende omkering is die waarbij partners aangaven hun partner eerder heel grappig en entertaining te vinden, om uiteindelijk te concluderen dat ze te maken hadden met een onvolwassen clown. Iemand die alsmaar grapjes maakt en alles als een lolletje ziet kan jou aanvankelijk makkelijk doen ontdooien en aantrekkelijk lijken, op de lange duur willen de meeste mensen toch iemand die – net als zijzelf – wat serieuzer van aard is. De meeste mensen willen vóóral ook een partner die hen serieus neemt.

Van krachtig naar dominant. Mensen die krachtig zijn, zelfvertrouwen uitstralen en precies weten wat ze willen kunnen razend aantrekkelijk en charismatisch zijn. Een relatie met zo iemand is op de lange duur vaak weer geen pretje. Een partner kan zich op een gegeven moment betutteld, ondergesneeuwd of geknecht voelen. Alsof je een relatie hebt met een autoritaire schoolleraar. Na een vergeefse machtsstrijd – ‘we zullen wel eens zien wie hier de sterkste is!’- wordt zo’n uitputtende relatie nogal eens verbroken.

Van spontaan naar onbetrouwbaar. Spontane, vrije vogels hebben hun charme… als je tenminste níet een jarenlange relatie met ze hebt. Die vrolijke vrijheid en dat impulsieve gedrag kunnen een doorn in het oog zijn als je als partner wilt weten waar je aan toe bent. Van een partner wil je op aankunnen. Jij wilt bijvoorbeeld weten hoe laat jullie aan tafel gaan, of je ‘ja’ kunt zeggen tegen de kerstplannen van je ouders, en of de afwas gedaan wordt, zoals afgesproken. Bij de spontane, impulsieve partner weet je dat niet. Extra nadeel: iedereen vindt jouw partner grappig, leuk, en meegaand, alleen jijzelf niet meer. Je bent namelijk steeds de dupe van die spontaniteit. “Hoe bedoel je hij kan niet aan de telefoon komen omdat hij op de bar staat te dansen? We hebben nu een afspraak bij de relatietherapeut!”

Bron: Felmlee, D. H. (1998). Fatal attraction. In B. H. Spitzberg & W. R. Cupach (Eds.), The Dark Side of Close Relationships (pp. 3-31). Mahwah, NJ: Erlbaum.